Onlangs kwam ik in de trein in gesprek met een beleidsmedewerker van een bepaalde gemeente. Toen ik haar vertelde dat ik gespecialiseerd ben op het vlak van PGB was haar reactie: ‘PGB? Daar doet onze gemeente niet meer aan.’
Ontmoedigingsbeleid op het gebied van PGB
Het is algemeen bekend dat veel gemeenten in het land een actief ontmoedigingsbeleid voeren op het gebied van PGB’s, maar een dergelijke resolute uitspraak zoals mij daar in de trein ter ore kwam verbaasde mij toch. Ik vroeg deze dame: ‘’Daar doen jullie niet meer aan? Maar u weet toch dat de burger een keuzevrijheid heeft voor een PGB? Bovendien zijn er veel situaties te bedenken waarin een hulpbehoevend persoon helemaal geen gebruik kan maken van Zorg in Natura (de andere keuzemogelijkheid bij een zorgindicatie). Bepaalde mensen zijn immers erg kwetsbaar, laten uit argwaan geen vreemden toe, zijn teleurgesteld geraakt in professionele zorginstellingen, zijn sterk gehecht aan hun vertrouwde zorgverlener of het is simpelweg onmogelijk een geschikte externe zorgaanbieder te vinden die de zorg wil en kan bieden. In dit soort situaties moet iemand toch gewoon een PGB kunnen krijgen?’’ Hier wist de beleidsmedewerker mij geen antwoord op te geven.
Door de mogelijkheid van een PGB als gemeente volledig uit te sluiten wordt een inrichting van de zorg opgelegd die onverenigbaar is met de keuzevrijheid zoals de wetgever die heeft bedoeld, dit is vaste jurisprudentie.
PGB beschreven in de wet
In de wetsgeschiedenis staat bovendien: ‘’Uitgangspunt is dat de client een maatwerkvoorziening ‘in natura’ krijgt. De mogelijkheid van het toekennen van een persoonsgebonden budget bestaat echter, indien de aanvrager dit wenst.’’ (Kamerstukken II 2013 – 2014, 33 841, nr. 3, p. 152) En: ‘’Wie zorg nodig heeft, hoort zoveel mogelijk ruimte te krijgen om die zorg naar eigen wens in te vullen. Om die keuzevrijheid te borgen is een gelijkwaardige toegang tot het persoonsgebonden budget en zorg in natura belangrijk.’’ (Kamerstukken II 2013-2014, 33 841, nr. 103).
Wanneer een burger zich tot de gemeente wendt met het verzoek om een WMO-indicatie aan te vragen dan dient hij/zij uitdrukkelijk en gemotiveerd te vermelden waarom deze zorg in de vorm van een persoonsgebonden budget wenselijk is en (ook uitdrukkelijk) verzocht wordt. Een gemeente mag dit verzoek in principe niet weigeren, tenzij hiervoor goede gronden bestaan, frauduleus handelen in het verleden bijvoorbeeld.
De keuzevrijheid voor een PGB geldt niet alleen voor zorg vanuit de WMO, maar ook voor zorg vanuit de Jeugdwet, de WLZ en voor Verpleging en Verzorging vanuit de Zorgverzekeringen. In principe kan alle zorg die in de thuissituatie wordt geboden in de vorm van een PGB worden verleend, enkele uitzonderingen daar gelaten.
Mocht u hierover meer informatie willen of hulp nodig hebben bij een procedure tegen een gemeente, zorgkantoor of zorgverzekeraar dan sta ik u graag bij.
Comments